De vier vuisten op safari

Wat kun je verwachten

Synopsis

De broers Slim (Terence Hill) en Tom (Bud Spencer) hebben het met elkaar aan de stok in Zuid-Afrika. Tom organiseert safari’s, die Slim probeert te saboteren omdat hij de wilde dieren een warm hart toedraagt (hij weet niet dat de safari-geweren met losse flodders geladen zijn). Ze bundelen hun krachten, met frisse tegenzin uiteraard, om hun gebied te verlossen van een sadistische tiran genaamd Ormond, die iedereen uit de buurt wil verjagen om een groot safaripark te bouwen. Tom en Slim proberen Ormond en z’n bende domme krachten ten val te brengen.

Meer informatie

‘De vier vuisten op safari’ opende 20 december 1979 in 31 theaters in ons land. De film zou oorspronkelijk door Giuseppe Colizzi geregisseerd worden, en het zou daarmee zijn vijfde Spencer / Hill film worden die hij zou regisseren. Kort voor de opnames begonnen stierf Colizzi echter en Italo Zingarelli nam de regie over.

Zingarelli was al bekend met Spencer en Hill doordat hij als producer had meegewerkt aan ‘The 5-man army‘, ‘De linker- en de rechterhand van de duivel‘, ‘De vier vuisten van de Duivel‘ en ‘De vier vuisten de lucht in‘.

Omdat de film in Zuid-Afrika werd opgenomen, speelt alleen vaste stuntman Marcello Verziera, die in vele films naast het duo te zien is, in de film mee. Hij is maar heel kort in de film te zien is, en had voornamelijk een adviserende rol achter de schermen.

In plaats van de gebruikelijke schurken zijn er dit keer twee boksers en een professioneel worstelaar te zien. Zwaargewicht bokser Joe Bugner speelt de gangster Mr. Ormond. Een jaar eerder speelde hij al naast Bud Spencer in ‘They called him bulldozer‘, en in datzelfde jaar ook in ‘De sheriff ziet ze vliegen‘. Bugner’s vierde en laatste optreden naast Bud Spencer was in ‘Buddy goes West‘.

Ormond’s trawanten worden gespeeld door de Zuid-Afrikaanse bokser Mike Schutte en de Engelse professionele worstelaar Malcolm “King Kong” Kirk. Bugner speelde naast Spencer ook in ‘Buddy goes west‘, De sheriff ziet ze vliegen en ‘They called him bulldozer‘.

Illusionist Tony Binarelli voert, net als in enkele voorgaande films, de kaarttrucs uit die Hill’s personage vertoond in het casino. Dit keer heeft Binarelli zelf ook een klein rolletje, hij speelt de speler met de ooglap, die zijn geld verliest op de markt.

Bud Spencer, die bijziend was, sloeg per abuis Joe Bugner bewusteloos tijdens het filmen van hun vechtscène. Spencer schatte de afstand van een rechtse hoek die hij moest gooien verkeerd in en zijn vuist raakte de kaak van Bugner met volle kracht.

In de film zijn leeuwen, olifanten, jachtluipaarden, apen, antilopen, neushoorns giraffen, zebra’s, struisvogels, herten, een gorilla en een nijlpaard te zien. Het nijlpaard is alleen aan het begin van de film kort te zien, ondanks dat de titel van de film ‘Io sto con gli ippopotami’ is, wat ‘ik ben voor het nijlpaard’ betekent.

Veel latere video releases zijn korter geknipt tot ongeveer 90 minuten. Er missen soms hele stukken, en enkele scènes zijn ingekort of anders gemonteerd. De originele Italiaanse versie duurt 104 minuten.

Opname locaties

De film is opgenomen in Zuid-Afrika, in en rondom de stad Johannesburg. De scènes met de dieren zijn opgenomen nabij Pretoria.

Muziek

De soundtrack voor de film is van de hand van Walter Rizzati, die daarna nooit meer voor een andere Spencer en/of Hill film componeerde. Het titelnummer ‘Grau grau grau’ wordt gezongen door Bud Spencer zelf. Spencer nam het nummer ook in een Duitse versie op. Het titelnummer en ook een complete soundtrack werden in 1979 op vinyl uitgebracht in verschillende landen. Sindsdien is de complete soundtrack ook verkrijgbaar op CD.

Succes en bezoekersaantallen

‘De vier vuisten op safari’ was de vierde commercieel meest succesvolle bioscoopfilm over het jaar 1980 en trok 823.000 Nederlandse bezoekers naar de bioscoop. Op de twaalfde plaats datzelfde jaar staat Bud Spencer’s ‘De sheriff ziet ze vliegen‘. (bron: NVBF jaarverslag 1980). In Italië was de film de achtste meest succesvolle bioscoopfilm over het filmseizoen 1979-80 met een opbrengst van meer dan 7 miljard lire (bron: Hitparadeitalia.it). De film werd in Duitsland in 1980, net als ‘De vier vuisten de lucht in‘ in 1973, bekroond met de ‘Goldene Leinwand’ voor meer dan 3 miljoen bioscoopbezoekers. Dat aantal zou later oplopen naar meer dan 5,3 miljoen Duitse bioscoopbezoekers (bron: Goldene-leinwand.de).

Recensies

Onderstaande recensies verschenen in 1979 in diverse dagbladen.

Leeuwarder Courant 21-12-1979

Het Vrije Volk 21-12-1979

De Waarheid 24-12-1979

De Volkskrant 21-12-1979

Cast & crew