De duivel kent geen genade
- Bud Spencer, Giancarlo Bastianoni, Remo Capitani, Terence Hill
- Giuseppe Colizzi
- Aktie, Western
- 9 november 1972
- Italiaans
- 6.4
- 31 Oktober 1967
- Dio perdona... Io no!
- God Forgives... I Don't!
- Gott vergibt ... Django nie!
- Italië, Spanje
- Carlo Rustichelli
- Cronocinematografica S.p.a., Productores Exhibidores Films Sociedad Anónima (PEFSA)
- Mono
- 2.35 : 1
- Italië, Spanje
Wat kun je verwachten
Synopsis
een groep bandieten hebben een geldtrein overvallen. Het lijkt het werk te zijn van de beruchte Bill San Antonio. Deze wordt echter verondersteld dood te zijn, doodgeschoten door Cat Stevens in een duel. Cat en Hutch Bessy besluiten op zoek naar de bende, en de buit, te gaan.
Meer informatie
‘De duivel kent geen genade’ is, Hannibal buiten beschouwing latende, de eerste gezamenlijke film van het duo Bud Spencer en Terence Hil. Omdat destijds westerns met Amerikaans klinkende acteurs beter presteerden in Italië, werd de heren gevraagd dergelijke namen te kiezen. Mario Girotti koos Terence Hill uit een lijst met namen die hij van de productie kreeg. Carlo Pedersoli bedacht zijn artiestennaam Bud Spencer zelf, op basis van zijn favoriete acteur Spencer Tracy en favoriete Amerikaanse biermerk Budweiser.
Deze eerste samenwerking kwam vrij toevallig tot stand. Oorspronkelijk zou acteur Peter Martell de rol van Cat Stevens spelen, maar toen hij aan het begin van de opnames zijn voet brak, werd Terence Hill, die net klaar was met het filmen van ‘Crazy Westerners’, in de rol gecast.
De oorspronkelijke titel van de film was ‘l cane, il gatto, il volpe’ (in het Nederlands: De hond, de kat en de vos) wat gebaseerd was op Sergio Leone’s hitfilm ‘The Good, the Bad and the Ugly’ (oorspronkelijke titel ‘Il buono, il brutto, il cattivo’). Net voor de bioscooppremière werd de titel gewijzigd naar ‘Dio perdona… Io no!’ (in het Nederlands: God vergeeft … ik niet!). In het Verenigd Koninkrijk werd de film uitgebracht onder de titel ‘Blood river’.
In Nederland verscheen de film aanvankelijk niet, echter na het enorme succes van ‘De linker- en de rechterhand van de duivel‘ en diens opvolger ‘De vier vuisten van de Duivel‘, werd de film eind 1972 alsnog uitgebracht in de Nederlandse bioscopen. In promotiemateriaal voor de film werd gesproken over het ‘Trinity tweetal in een keiharde western’. De film werd tot en met 1982 regelmatig vertoond in diverse steden in Nederland.
De exacte Nederlandse premièredatum is lastig te achterhalen. Volgens een artikel in ‘Film’, het vakblad van de Nederlandse Bioscoopbond, verscheen de film in oktober 1972. De meeste recensies voor de film verschijnen echter pas 10 november in de Nederlandse dagbladen. Tot er meer definitieve informatie beschikbaar komt houden we de premièredatum voor nu op 9 november 1972.
Er bestaan veel verschillende versies van de film. De speelduur van de oorspronkelijke Italiaanse versie is 109 minuten. De internationale versies zijn korter geknipt naar 95 minuten. Vooral in Duitsland werd veel met de film gerommeld. 30 januari 1969 ging de film daar in première onder de titel ‘Gott vergibt – Django nie!’ met een speelduur van 95 minuten. Na het succes van ‘De linker- en de rechterhand van de duivel‘ en diens opvolger ‘De vier vuisten van de Duivel‘, werd de film in Duitsland opnieuw uitgebracht met een nieuwe nasynchronisatie die de film in een komedie verandert. De titel van die komedie versie is ‘Zwei vom Affen gebissen’ (in Nederlands: Twee door de aap gebeten) en heeft een speelduur van 85 minuten. De film werd later nogmaals in Duitsland uitgebracht met de originele nasynchronisatie echter nu onder de titel ‘Gott Vergibt – Wir Beide Nie!’ (in Nederlands: God vergeeft, wij beide niet) met een speelduur van 95 minuten.
‘De duivel kent geen genade’ is de eerste film in een trilogie van drie westerns geregisseerd door Giuseppe Colizz met Bud Spencer en Terence in de hoofdrollen. De tweede film is ‘Ace High‘ en de derde is ‘Halleluja voor een paar vuisten‘.
Opname locaties
De film is voornamelijk opgenomen in de Tabernaswoestijn in de Spaanse provincie Almería. De eerste scènes met de stoomtrein werden gefilmd in Italië in de stad Lazio langs de Capranica-Civitavecchia- spoorlijn (inmiddels niet meer in gebruik) tussen de stations van Barbarano Romano – Vejano en die van Blera. De locomotief is een FS Class 625 aangepast om eruit te zien als een locomotief uit die tijd. Binnen opnames vonden plaats in de Elios studio in Rome.
Muziek
De soundtrack is gecomponeerd door Carlo Rustichelli (onder zijn pseudoniem Ángel Oliver), de orkestleider was Bruno Nicolai. In 1986 verscheen in Italië de soundtrack op LP en pas in 2006 op CD.
Succes en bezoekersaantallen
Exacte cijfers over hoe succesvol de film in Nederland al dan niet was ontbreken. De film wordt in ieder geval niet genoemd in de door de NVBF opgestelde 20 commercieel meest succesvolle films over de jaren 1972 en 1973.
In Italië was de film de commercieel vierde meest succesvolle film over het Italiaanse filmseizoen 1967-1968 (bron: Hitparadeitalia.it).
Recensies
Onderstaande recensies verschenen in 1972 in diverse Nederlandse dagbladen.
Cast & crew
Schrijvers |
||
| Giuseppe Colizzi | (script) | |
| Giuseppe Colizzi | (verhaal) | |
| Gumersindo Mollo | (script) | |
| Gumersindo Mollo | (verhaal) | |
Cast |
||
| Terence Hill | Cat Stevens | |
| Frank Wolff | Bill San Antonio | |
| Bud Spencer | Hutch Bessy | |
| Gina Rovere | Rose | |
| José Manuel Martín | Bud | |
| Frank Braña | rokende poker speler met snor | |
| Joaquín Blanco | ||
| Antonietta Fiorito | ||
| Francisco Sanz | Bebaarde informant met bril | |
| Franco Gulà | Begrafenisondernemer – Klokmaker | |
| José Canalejas | Mexican henchman | |
| Bruno Ariè | Oudere poker speler zonder snor | |
| Remo Capitani | Publican in saloon | |
| Antonio Decembrino | ||
| Juan Olaguivel | Targo | |
| Luis Barboo | Full-bearded henchman (as Luis Bar Boo) | |
| Giovanna Lenzi | ||
| Roberto Alessandri | Poker speler met snor rechts van Cat | |
| Tito García | Tam-Tam | |
| Giancarlo Bastianoni | Poker speler zonder snor links van Cat | |
| Rufino Inglés | Old Mexican in Taverna | |
| Arturo Fuento | ||
| José Terrón | ‘Flatface’ – San Antonio Henchman (niet genoemd) | |
Producenten |
||
| Enzo D’Ambrosio | producent | |
| Salvatore Billitteri | producent: Amerikaanse versie (niet genoemd) | |
Muziek |
||
| Carlo Rustichelli | ||
Cinematografie |
||
| Alfio Contini | ||
Montage |
||
| Sergio Montanari | ||
Set ontwerp |
||
| Gastone Carsetti | ||
| Luis Vázquez | ||
Kostuum ontwerp |
||
| Marilù Carteny | ||
Productiemanagement |
||
| Sergio Nasca | unit manager | |
| J.A. Pérez Giner | productieleider (niet genoemd) | |
Second Unit of regie assistent |
||
| Silvana Mangini Colizzi | regie assistent | |
Art Department |
||
| Rafael Ferri | assistant art director | |
Geluid |
||
| Aldo Ciorba | foley artiest | |
| Carlo Consolini | geluid | |
Speciale Effecten |
||
| Dino Galiano | speciale effecten | |
| Alfredo Segoviano | speciale effecten | |
Stunts |
||
| Miguel Pedregosa | stuntman (niet genoemd) | |
Muziek afdeling |
||
| Bruno Nicolai | orkestleider | |
Overig |
||
| Luciano De Ambrosis | nasynchronisatie: Frank Braña (niet genoemd) | |
| Gualtiero De Angelis | nasynchronisatie: Francisco Sanz (niet genoemd) | |
| Corrado Gaipa | nasynchronisatie: Remo Capitani (niet genoemd) | |
| Lauro Gazzolo | nasynchronisatie: Franco Gula (niet genoemd) | |
| Sergio Graziani | nasynchronisatie: Terence Hill (niet genoemd) | |
| Lori Hill | dialoog coach (niet genoemd) | |
| Lee Kresel | dialoog regie: Engelse versie (niet genoemd) | |
| Oreste Lionello | nasynchronisatie: Frank Wolff (niet genoemd) | |
| Glauco Onorato | nasynchronisatie: Bud Spencer (niet genoemd) | |
| Rita Savagnone | nasynchronisatie: Gina Rovere (niet genoemd) | |
| Sergio Tedesco | nasynchronisatie: José Manuel Martín (niet genoemd) | |