Sergio Corbucci

Biography

Sergio Corbucci werd geboren op 6 december 1926 in Rome, Italië. Hij ging naar de lagere school met de gedachte zakenman te worden, maar nadat hij een universitair diploma economie had behaald, maakte hij een abrupte omslag naar de filmindustrie. Corbucci begon zijn carrière als filmcriticus, eerst voor het Italiaanse filmtijdschrift Schermi del Mondo en later voor de Amerikaanse legerkrant Stars and Stripes tijdens de Tweede Wereldoorlog. Corbucci maakte zijn regiedebuut met Salvate mia figlia (1951) en maakte al snel naam als een bekwame en efficiënte filmmaker. Hij raakte gespecialiseerd in B-films. Hoewel Corbucci nooit door critici serieus is genomen, wordt hij gezien als een belangrijk cultregisseur. Ook hebben filmmakers als Quentin Tarantino en Robert Rodriguez toegegeven door zijn werk te zijn geïnspireerd. Hoewel Corbucci talloze genres beoefende, is hij vooral bekend geworden om zijn spaghettiwesterns. Corbucci regisseerde een groot aantal van de meest succesvolle films in dat genre en na Sergio Leone wordt hij dan ook gezien als de 2e vader van de spaghettiwestern. Corbucci debuteerde in 1965 met de spaghettiwestern Minnesota Clay (1965). Daarna regisseerde hij de cultwesterns Navajo Joe (1966), The Great Silence (1967), The Hellbenders (1967), The Mercenary (1968), Companeros (1970) en Sonny & Jed (1972). In de meeste van deze films speelde de Italiaanse acteur Franco Nero de hoofdrol. Nero speelde ook in de extreem succesvolle en zeer invloedrijke spaghettiwestern Django (1966), de film die gezien wordt als het beste werk van Corbucci. Toen in de jaren 70 de populariteit van de spaghetti western begon af te nemen maakte Corbucci de overstap naar komedie, een genre waar hij tot eind jaren 80 voornamelijk in actief bleef. Samen met Bud Spencer en Terence Hill maakte hij Even en oneven (1978) en De vier vuisten hebben de tropenkolder (1981). Op de late avond van 1 december 1990 stierf Corbucci op 63-jarige leeftijd aan een hartinfarct.